Мин Огастусның ​яраткан җыры тавышына уяндым. Сәгать төнге өченче ярты иде. «Үлгән» дип уйладым мин.

Мин көчкә:

– Алло? – дип эндәштем.

– Хейзел Грейс, – дигән көчсез тавыш ишетелде. Бу Огастус иде.

– Аллага шөкер!.. Сәлам. Сәлам.

– Хейзел Грейс, мин бензозаправкада. Миңа нидер булды. Ярдәм ит миңа.

– Нәрсә? Кайда син?

– Шоссеның сиксән алтынчы чакрымында. Мин гастростоманы әллә нишләттем, аңлый алмыйм...

– Мин «тугыз–бер–бер» номерын шалтыратам.

– Юк, юк, юк, алар мине хастаханәгә алып китәчәкләр. Хейзел, тыңла мине. Шалтыратма анда. Әти-әнигә дә шалтыратма. Кичермәм. Үзең кил, зинһар, үзең кил. Ярдәм ит миңа. Даруларым үзем белән. Кадый гына алмыйм. – Ул елый башлады.

– Ярый, – дидем мин. – Чыгам.

Мин ИВЛ маскасын салдым, кислород баллонын кабыздым да, киенә башладым. Әниләргә хат язып калдырдым да өйдән чыктым.

Парковкада ике генә машина бар иде. Мин Гансның «Тойота»сы янына килдем. Огастусың киемнәре үзенең косыгына буялган иде. Ул эченә гастростома тыгылган урынын тоткан иде.

– Сәлам, – дип мыгырдады ул.

Мин гастростома урынын карадым. Трубка тирәсендәге тире кып-кызыл иде.

– Гас, бу ниндидер инфекциядер. Мин берни эшли алмыйм. Нигә монда син? Нигә өйдә түгел? – Ул тагын косты.

– Мин тәмәке алырга теләдем, – диде ул көчкә. – Үземнекеләрен югалттым. Бәлки, аны алганнардыр, белмим... Яңаны алырга теләдем. Үзем...

Ул үзалдына карый иде. Мин яшереп кенә «ашыгыч ярдәмгә» шалтыраттым.

– Кичер мине, – дидем мин Гаска. «Тугыз–бер–бер», проблемагыз нинди?» – Исәнмесез. Тормышымдагы иң зур мәхәббәтемнең гастростомасы эштән чыккан.

Огастус миңа күзләрен күтәрде. Бу коточкыч иде. Гел елмаючан Огастус Уотерс юк иде. Машинада хәлдән тайган, кимсетелгән җан иясе утыра иде.

– Бетте. Мин инде тарта да алмыйм.

– Гас, яратам мин сине.

Гас калган көче белән рульгә сукты. Ул елап җибәрде.

– Күралмыйм үземне, күралмыйм, тыныч кына үләргә бирегез миңа!

– Миңа бик кызганыч, – дидем мин аңа. – Фарсылар һәм спартаннар турындагы фильмдагы кебек яшәргә теләр идем мин.

– Мин дә.

– Әмма яшәү – фильм түгел шул.

– Беләм.

Еракта «ашыгыч ярдәм» машинасы тавышы ишетелде. Гас аңын югалта башлады.

***

Ул көнне Огастус янына хастаханәгә бармадым. Ул үзе шалтыратты. Тавышы элекке Огастусныкы сыман шатлыклы иде.

– Хәерле кич, Хейзел грейс! Сәгать сигезгә җыелыш ​(яман шеш белән авыручыларга ярдәм күрсәтү җыелышы) уза торган җиргә килә алырсыңмы?

– Бәлки.

– Искиткеч. Мәетне озату сүзләрен әзерләп кил. Яратам сине.

– Мин дә сине.

Огастусның бу сүзләре бик сәер һәм куркыныч яңгырады.

Мин җыелыш урынына килдем. Буш урындыклар түгәрәккә тезелгәннәр. Гас гарипләр утыргычында утыра. Коточкыч ябык.

– Хейзел Грейс, – диде ул, – син бүген искиткеч.

Ерак почмакта Айзек тора иде. Ул ике кулы белән дә өстәлгә таянган.

– Утырасың киләме? – дип сорадым мин аннан.

– Юк, мин мәет озату сүзен башладым. Соңга калдың.

Гас миңа утырырга кушты.

– Мин үземнең җеназамда булырга телим, – диде ул. – Ә син минем җеназамда сүз әйтәчәксеңме?

– Әйе, әлбәттә, – дип җавап бирдем мин.

– Мин сүзләрегезне алдан ишетергә теләдем. Бүген җеназаның репетициясе булачак. Башла, Айзек.

Айзек тамагын кырды.

– Огастус Уотерс үзен әллә кемгә санады. Әмма без аны кичерәбез. Йөрәге алтын булганга түгел, ә йөрәге ​рәтле эшләмәгәнгә кичерәбез. Ә бәлки, аңа унсигез генә яшь булгангадыр.

– Унҗиде, – дип төзәтте Гас.

– Бүлдермә! – Айзек дәвам итте. – Огастус Уотерс шулкадәр күп сөйләшә иде, хәтта үз җеназасында да сезне бүлдерер иде. Тагын шуны белегез: әгәр яныма галимнәр килеп, сукыр күзләрең урынына электрон күзләр куябыз дисәләр, мин аларны куып чыгарыр идем. Чөнки Огастус Уотерстан башка дөнья йөзен күрергә теләмим.

Бу сүзләрне тыңлаганда мин еладым.

– Огастус, дустым, хәерле юл телим сиңа, – дип тәмамлады сүзен Айзек.

Ул да елый иде.

Мин Айзекка төшәргә ярдәм иттем. Аннары сәхнәгә мендем һәм язмамны ачтым.

– Минем исемем Хейзел. Огастус Уотерс тормышымдагы иң зур мәхәббәтем иде. Аның нинди булганын мин һәм Гас кына беләбез. Мәхәббәтебез безнең белән яшәде, безнең белән үләчәк.

Безнең гомеребез мондый кыска булыр дип уйламадым. Әмма шушы кыска гомер дә шундый дуслыкта, бәхеттә узганына рәхмәтлемен. Огастус, рәхмәт сиңа.

***

Огастус Уотерс җеназасының репетициясеннән соң сигез көн узгач яман шештән үлде.

Ул әнисе, әтисе һәм апалары янәшәсендә иде. Миссис Уотерс миңа ​төнге дүртенче яртыда шалтыратты. Телефон экранында «Гансның әнисе» дигән язманы күргәч, тетрәнеп куйдым. Ул үксеп елый иде. Миңа бик кызганыч», – диде ул. Мин дә шулай дип җавап бирдем. Үләр алдыннан Огастус ике сәгать чамасы аңсыз яткан​ икән.

Бу коточкыч иде. Минем аңа шалтыратасым килә иде. Кем җавап бирер микән? Уртак хатирәләр булган кешене югалту хәтер югалту белән бер икән.

Ниһаять, мин аңа шалтыраттым. Автоответчикның «Сез огастус Уотерска шалтыраттыгыз» – дигән сүзләре яңгырады. Аннары озын чиелдаган тавыш яңгырады. Кешенең йөрәге туктагач яңгырый торган тавыш. Телефонга башка кагылмадым.

Мин ноутбукны кабыздым һәм Гасның шәхси сәхифәсенә кердем. Диварында күп сүзләр язылган иде. Соңгысы шундый иде:

Яратам сине. Дөньяның икенче ягында күрешербез.

*****

Вам также могут понравится следующие произведения от нашего проекта:

• Коралина – на татарском
• Джейн Эйр (Шарлотта Бронте)
• Өч мушкетёр (Александр Дюма)

Если у вас есть предложения по текстам, то Вы всегда можете оставить их в нашей группе в Вконтакте или по адресу: eydetat@gmail.com

Заходите на наш сайт, каждый день вы найдете что-то новое и интересное! Также подписывайтесь на наши соцсети: мы есть в Вконтакте, Telegram-е, Facebook-е и Instagram-е. ​

Скоро – больше! Встретимся на следующей неделе, сау булыгыз!